පොලිසියෙන් වේවැල් පාර

මේ බ්ලොග් එකේ පළමුවෙනි පාරට පාඨකයෙක්ගෙ කථාවක් දානව. මේ කථාව මට එව්වෙ රම්‍යා ලසන්ති පීරිස්.


රම්‍යා ලසන්ති පීරිස් විසින්

මම රම්‍යා.ඉපදුනේ හැදුනෙ වැඩුනෙ කුරුණෑගල. උසස් පෙල ලියල ඉවර වෙලා කැම්පස් යන්න ලකුණු මදි උන නිසා රාජ්‍ය කළමණාකාර සේවා විභාග ලියල සමත් උනාට පස්සෙ රස්සාව ලැබුනෙ කොළඹ දෙපාර්තමේන්තුවක. කොළඹ රස්සාව ලැබුනට පස්සෙ නවතින්න බෝඩිමක් ඕනෙ නිසා නගරෙ අවට හැම තැනම බෝඩින් හෙව්ව. ඒත් තාත්ත කැමති උනේ නෑ ඒ බෝඩින් වල මාව නවත්තන්න. අන්තිමට ගම්පහ ඉන්න මගෙ යාලුවෙකුගෙ ගෙදර නැවතුනා. ඒ ගෙදර උදවියත් හරිම කරුණාවන්තයි. හරියට මගෙ ගෙදර වගේ තමයි හිටියෙ. 

මේ සිද්ධිය වුණේ මීට අවුරුදු කීපෙකට කලින් සිංහල අවුරුදු කාලෙක. සිංහල අවුරුද්දට මුල් මාස කීපයෙ නිවාඩු ඉතුරු කරගෙන සති 2ක් නිවාඩු දාල ගෙදර යන එක තමයි සිරිත.ඒ අවුරුද්දෙත් අවුරුද්දට දවස් 3 කට කලින් නිවාඩු දැම්ම  

එදා සිකුරාද දවසක්. මං ෂෝට් ලීව් එකක් දාල අම්මලට, තාත්තලට, නෑදෑයන්ට ඇඳුම් අරගෙන හවස ගමේ යන්න ප්ලෑන් කරගෙන හිටියෙ.ඔෆිස් එකෙන් එලියට ඇවිත් කෙලින් ම ගියෙ ඇඳුම් ගන්න. ඇඳුම් තෝරල ගෙදර අයගෙ ඒව වෙනම, නැන්දලගෙ ඒව වෙනම, බාප්පලගෙ ඒව වෙනම, ඔය විදියට වෙන් කරල බෑග් වලට දාගත්ත.  නැත්නම් ගමේ ගිහාම එක එක්කෙනාගෙ ඇඳුම් පැටලෙන නිසා. ඇඳුම් බෑග් 5කට විතර වෙන වෙනම ඇඳුම් දාගෙන කොහොම හරි පෝලිමේ ගිහින් සල්ලිත් ගෙව්ව.

ගෙවල ඉවර වෙලා කඩේ එලියෙ තියෙන ගමන් මලු තියෙන තැනට ටෝකන් එක දෙනකොතම කඩේ හිටපු මැනේජ්ර්‍ කෙනෙක් වගේ ගැණු කෙනෙක් ඇවිත් "මිස් පොඩ්ඩක් ඇතුලට එන්න" කියල කතා කලා. මං හිතුවෙ එයාලගෙ  සර්විස් එක ගැන අහන්න වෙන්න ඇති කියල. කතා කරල කෙලින් ම එක්කගෙන ගියෙ බෝඩ් රූම් එකක් වගේ එකකට. එතන හිටිය තව පිරිමි දෙන්නෙකුයි, සිකුරුටි ලේඩි කෙනෙකුයි.අර මාව එක්කගෙන ආපු ගෑණු කෙනා අහුව "මැඩම් ගත්ත ඔක්කොටම ගෙව්වද?" කියල. මං බය නැතුව ඔව් කිව්ව. ඊට පස්සෙ එයාල ඇඳුම් බෑග් වෙන වෙනම චෙක් කරන්න පටන් ගත්ත.එතකොට තමයි දන්නෙ ඇඳුම් බෑග් 5 න් 2 කට බිල් කරන්න බැරි වෙලා. රෑ වෙන්න කලින් යන්න ඕන නිසා මගෙ අතින් උන ලොකු අතපසු වීමක්.

මං එයාලගෙන් සමාව ඉල්ලල නොගෙවපු ඇඳුම් වලට ගෙවන්නම් කිව්ව. එතකොට අර පිරිමි කෙනා කියනව " සොරි මැඩම්, දැන් ඔයා පරක්කු වැඩියි. තව ටිකකින් පොලිසියෙන් එයි කියල" එතකොට නම් මාව හිර වෙලා ගියා වගේ දැනුන. "අනේ පොලිසියට කියන්න එපා. මං හොරකම් කරන කෙනෙක් නෙමේ. හදිස්සියට උන වැරැදීමක්. මං ඩබල් පේමන්ට් කරන්නම්" කියල.එතකොටම W.P.C කෙනෙකුයි, පොලිසියෙ තව මහත්තයෙකුයි ඒ රූම් එකට ආව. පොලිසිය දැක්කහම නම් මට හීන් දාඩිය දැම්ම.

ඉන්ස්පෙක්ටර් මහත්තය එතන හිටපු මහත්තයෙක් එක්ක කතා කරනව. "සොරි මිස්ට ගුනපාල අපි ලේට් උනාද? 

"අයියෝ නෑ නානායක්කාර මහත්තය." 

"දන්නවනෙ මේ දවස් වල ට්‍රෆික් එක"

"නානායක්කාර මහත්තය, අපි කෝල් කලේ මේ නෝන ගැන"

"ඕකේ මිස්ට ගුණපාල. WPC මෙයාව ජීප් එකට දාගන්න." අපි ඉන්වෙස්ටිගේෂන් එක කරන්නම් මිස්ට ගුණපාල.

ඊට පස්සෙ අර Wඵ්C "ගන්නව තමුන්ගෙ මලු ඔක්කොම අතට." කියල සැර උනා. "හ්ම් යමු පොලිසියට" කියද්දි මං කිව්ව " අනේ මඩම් මං හොරකම් කලේ නෑ."කියල.

WPC කියනව "ඔහොම තමයි හැමෝම කියන්නෙ. අපි පොලිසියෙදි බලාගම්මු.දැන් යං" කියල මාව ජිප් එකට දාගත්ත. මං ඇඳුම් මලු ටික අරගෙන බිම බලාගෙන ජීප් එකට නැග්ග. පොලිසි‍යට ගිහින් මාව නානායක්කාර මහත්තය ලඟට එක්කගෙන ගියා.

"දැන් ඉතින් අපිට වද නොදී ඇත්ත කියනව" 

"මං හොරකම් කලේ නෑ සර්." මං බිම බලාගෙන ම කිව්ව.

නානායක්කාර මහත්තයට තරහ ගිහින් පුටුවෙන් නැගිට්ට.

"අයිසෙ මගෙ යකා අවුස්සන්නෙ නැතුව කියනව ඇත්ත" 

මාව බයට වෙව්ලල හිටිය.

නානායක්කාර මහත්තය WPC කෙනෙකුට කතා කරල" මෙයාව ඇතුලට අරන් යන්න" කියල කිව්ව.

ඊට පස්සෙ මාව පොලිසිය ඇතුලෙ කාමරයකට එක්කගෙන ගියා. ඒක හරිම පාලුයි. මෙට්ටයක් නැති ඇඳකුයි, මේසයක්, පුටුවක්, බංකුවක්, තව ලොකු ලී කබඩ් කීපයක් තිබුණ. ටිකකින් නානායක්කාර මහත්තයයි WPC නෝනයි ආව.නානායක්කාර මහත්තය මේසෙ ලඟ පුටුවෙ වාඩි උනා. වාඩි වෙලා මට ඔලුව වනල කතා කලා.

"තියපන් ඔය මලු ටික මේසෙ උඩ" කියල සැරෙන් අණ කලා.

"WPC චෙක් කරන්න ඔක්කොම ගෙවල බිල් තියෙනවද කියල" නානායක්කර මහත්තය අණ කලා.

WPC නෝන එකින් එක චෙක් කරනව. මට හිතාගන්න බෑ ඊලඟට මොනව වෙයිද කියල. 

WPC නෝන චෙක් කරල ඉවරයි.

"සර් ඇඳුම් 6 කට ගෙවල නෑ"

නානායක්කාර මහත්තය මං දිහා බැලුව. මට කරගන්න දෙයක් නැති තැන බිම බලාගත්ත.

නානායක්කාර මහත්තය " WPC ගිහින් අර වේවැල අරන් එන්න" කියල සන්සුන් ව කිව්ව. මං දැනගත්ත දැන් නම් ඉවරයි කියල. ඉස්කෝලෙදි ප්‍රින්සිපල් මැඩම්ගෙන් පාරක් දෙකක් වැදුනට පොලිසියෙන් ගුටි කන්න වෙයි කියල මං හීනෙකින්වත් හිතුවෙ නෑ. WPC නෝන වේවැල අරන් ආව. ඒක මීටරයක් විතර දිගයි. මගෙ මහපට ඇඟිල්ල විතර මහතයි. අග්ගිස්ස රව්ම් කරල මුද්ද වගේ හදල ගැට ගහල හොඳට නැමෙන පදම් උන වේවැලක්. WPC නෝන වේවැල මේසෙ උඩ තිබ්බ.මගෙ නලලට ආපු දාඩිය බින්දු බෙල්ල දිගේ පහලට ඇවිත් හැට්ටෙ අස්සෙන් පහලට ගියා.

පිට මැද්දෙන් බේරිලා ආපු දාඩිය බින්දු කීපයක් තුනටිය දිගේ පහලට ගලාගෙන ගියා.

නානායක්කාර මහත්තය වේවැල අරන් "අල්ලපන් අත"කියද්දි මට බයට ම දකුණු අත ඉස්සරහට දික් උණා. එයා වේවැලෙන් ම අත පැත්තට කරල එයාට ඕනෙ විදියට හදාගත්ත. "චටාස්,චටාස්,චටාස්," දකුණු අතේ අල්ල පුපුරන්න වේවැල් පාර 3ක් වැදුන. මං වේදනාවට අත කකුල් දෙක අස්සෙ ගහගත්ත.

"අල්ලපන් අනික් අත" නානායක්කාර මහත්තය ආයෙත් අණ කරනව. මං අමාරුවෙන් අත දික් කලා."චටාස්,චටාස්" කලින්ටත් වඩා හයියෙන් තව 2ක් වැදුනා. බැරිම තැන " ගහන්න එපා සර්, මං ආයෙ කරන්නෙ නෑ" කියල කියවුනා. ඔය විදියට අත් 2ටම වේවැල් පාර 6 ගානෙ වැදුන. දැන් අත් දෙක හොල්ලන්නත් බෑ. ඒ තරම් වේදනයි.

"මේකි මීට කලින් කරපු ටික අහගන්න" කියල නානායක්කාර මහත්තය යන්න ගියා.

තව ටිකකින් තව නපුරු පාට WPC නෝනල දෙන්නෙක් ආව.මගෙ ලඟට ඇවිත් "නැගිටපන්" කිව්ව.

කියන්නත් කලින් වගේ මං නැගිට්ට.

"ගලෝපන් සාරිය කියල අණ කලා"

මං බිම බලාගෙන හිටිය.

"තොට සිංහල තේරෙන්නෙ නැද්ද?" කියල මහ හයියෙන් ඇහැව්ව.

මං බයට ම සාරිය ගැලෙව්ව. යට සාය ගැට ගහල තියෙන පටිය ලෙහල ඒකත් ගැලෙව්ව.දැන් මං ඉන්නෙ උඩට හැට්ටෙයි, ‍යටට ඇඳපු කලිසමයි පිටින්.ඊට පසෙ මගෙ අත් දෙකට මාංචු දැම්ම. දාල "දණගහපන් ඔහොම කිව්ව"එතකොටත් එක WPC කෙනෙක් ලග වේවැල.

එක්කනෙක් ඇහුව "උඹ මීට කලින් කොහෙන්ද හොරකම් කලේ" කියල.

මං කිව්ව "අනේ මැඩම් මං හොරකම් කරල නෑ" කියල. එතකොට ම මගෙ තුනටිය හරියට වේවැල් පාරක් වැදුන. අම්මෝ මාව ඇඹරිලා ගියා වේදනාවට. තත්පර 5ක් යන්න කලින් තව 1ක් වැදුන එතෙන්ට ම. පුදුම වේදනාවක් දැනුන. මං නැහැ කියන්න කියන්න පිට පුපුරන්න වේවැල් පාරවල් වැදුන. පාරවල් 8ක් විතර වදිනකොට මට ඉවසන්නම බැරුව ගියා.

තව පාරක් වදිනකොට මගෙ යට අඳුම තෙමුණ. තව 2ක් විතර වදිනකොට මට හොඳට ම චූ ගියා, පුලුවන් තරම් ඉවසාගෙන හිටිය. ඒත් වේවල් පාරවල් වල වේදනාව දරාගන්න බැරුව ගියා.එතකොට එයාල ගහන එක නැවැත්තුව.

එක මැඩම් කෙනෙක් ඇහුව " තොට චූ ගියා" නේද? " කියල. මං වෙව්ල වෙව්ල "ඔව් මැඩම් කියල කිව්ව.

ඊට පස්සෙ මාංචු ගලවල මට ම කියල එතන වොෂ් කෙරෙව්ව.

ඔහොම පැයක් විතර ගියා.

ආයෙත් අර මැඩම් ල තුන් දෙනා ආව.

ඇවිත් අර යකඩ ඇඳ පෙන්නල " බුදියගනින් මේකෙ" කියල සැර කලා.

මං වැඳල කිව්ව " අනේ මැඩම් ගහන්න එපා" කියල. එතකොට එතන හිටපු මැඩම් කෙනෙක් කිව්ව "උඹට රිදෙනව ඇතිනෙ, අතගාන්න තමයි නිදාගන්න කිව්වෙ " කියල.

මං ඇඳට නැග්ගෙම නෑ. එතකොට එක්කෙනෙක් බැටන් එකක් අරන් ආව. මට හොඳට ම බය හිතුන. බැටන් පාර වදියි කියල බයට ම අර ඇඳේ මුනින් අතට බුදිය ගත්ත.

එක මැඩම් කෙනෙක් අත් දෙකෙන් අල්ල ගත්ත.

ඊට පස්සෙ මගෙ තට්ටමට වැදුන කීස් ගාල වේවැල් පාරක්. එයාල තට්ටමට ගහන්නෙ වේවැලේ රවුම් පැත්තෙන්. උහුලගන්න බෑ වේදනාව.ඒ මැඩම් තට්ටමේ එකම තැනට ගහනව පුදුම හයියෙන්. මාව උඩ විසි වෙනව ගහන පාරක් ගානෙ.මට කෑ ගහගන්නත් බෑ. කටේ කෙලත් හිඳිල. ඔය විදියට පාරවල් 20 ක් විතර වැදුන.

මෙතනින් එහාට කියන්නත් ලැජ්ජයි. ඒත් මේ කතව අසම්පූර්ණ නිසා කියන්න ම වෙනව. ඔහොම වදිනකොට වේදනාව උහුලන්න බැරුව මට මලපහ ගියා.එතකොට ගහන එක නවත්තල " පලයන් ගිහින් හෝදගෙන වරෙන්" කියල මාව එලෙව්ව.

ඒ වෙනකොට මට ඇවිදගන්නත් බෑ.හෝදගෙන ආවට පස්සෙ පැයක් විතර ගිහින් මගෙ ඇඳුම් ටික දුන්න. ඊට පස්සෙ මට බැනල බැනල එලව ගත්ත.

පොලිසියෙන් වදින වේවැල් පාරවල් පුදුම සැරයි. ඒ පාරක් කාගෙන ඉන්න බෑ. මොන තරම් වේදනයිද කියනවනම් මට දවස් 3ක් විතර යනකල් පුටුවෙ වාඩි වෙන්නත් බැරුව ගියා. එදායින් පස්සෙ මං ඇඳුම් ගන්නෙ හරිම පරිස්සමට.

අදටත් මගෙ බයික් එක පොලිසියෙන් නැවැත්තුවොත් මගෙ යට ඇඳුම තෙත් වෙනව. එදා වේදනාව ඒ තරම් හිතේ තැන්පත් වෙලා. 

පොලිසියෙන් ගුටි කාපු කෙනෙක් විතරයි මේ වේදනාව දන්නෙ. ඔයාලටත් මෙහෙමෙ අත්දැකීම් තියෙනවනම් ලියන්න.

හොරකමකට අහුවීම පළමුවෙනි කොටස

By colombocaner@gmail.com

මම සුදුසුකම් ලත් වෘත්තිකයෙක්. මගේ වෘත්තිය රටේ පිලිගැනීමක් තියෙන එකක්, මේ වෘත්තියට සුදුසුකම් ගන්න විභාග පාස් වෙන්න වගේම පුහුණුව දෙන ආයතනයක අවුරුදු හතරක් විතර පුහුණු වෙන්න ඕන. මම බැඳපු කෙනෙක්. මම කියන්න යන්නේ මගේ තියෙන ආසාවක් ගැන. මම ආසයි සෙක්ස් වලට ඉස්සෙල්ලා මගේ හස්බන්ඩ් ගෙන් වේවැල් පාර කන්න. අපි ඒකට විවිධ ක්‍රම පාවිච්චි කරනවා. සමහර විට එයා මට ගහන්නෙ ගෙදර දොරේ අතපසුවීම් වලට දඬුව්ම් වශයෙන්. ඒවට නම් ටිකක් සැරට වදිනවා. එයා වැරදි වලට ගහන්නේ පස්ස පැත්ත නිරුවත් කරලා. අනික් අවස්ථාවල ඇඳුමට උඩින් පස්සට , එහෙම නැත්තන් අතට ගුටි කන වෙලාවලුත් තියෙනවා. වැරදි වලට ගහනකොට, ගවුමක් ඇඳන් ඉන්නවානම් ගවුම උස්සන්න කියලා එයා පෑන්ටිය දනිස් ගාවට ගලවලා තමයි වේවැල් පාර දෙන්නෙ. සමහර වෙලාවට මට වදින්නේ ඇඟේ නූල් පොටක්වත් නැතුව. මොකක් හරි වරදක් අහුවෙලා එයා වේවැල අරගෙන ඇවිත් "ගලවනව ඇඳුම්" කියල සැරෙන් කියනකොටම මගේ හිත සතුටින් පිරිල යනවා. ඒ වුනාට ඇඳුම් ගලවන්න පොඩ්ඩක් හරි ප්‍රමාද වෙනකොට පස්ස හරහට වදිනවා දුන් යන්න වේවැල් පාරක් පාරක්. මට මේ ආසාව ආවේ හරි පුදුම විදිහට. පල්ලෙහා තියෙන්නේ මගේ කථාව.

මේ සිද්දිය වෙනකොට මට අවුරුදු විසි දෙකයි. මම ඒ කාළේ වෘත්තීය පුහුණුවකට ඒ වගේ පුහුණුව දෙන පෞද්ගලික ආයතනයක පුහුණුවන්නියක්. මට ගොඩක් වැඩ කරන්න තිබුණේ කීප දෙනෙක් එක්ක. අපේ ටීම් එකේ ලීඩර් හිටියෙ මට වඩා අවුරුදු පහක් විතර වැඩිමල් අක්ක කෙනෙක්. එයා වෘත්තීය විභාග වල අවසන් අදියරේ කෙනෙක්. තව කොල්ලො දෙන්නෙකුයි කෙල්ලො දෙන්නෙකුයි හිටිය. ඒ ඔක්කොම අපි කරන විභාග වල එක එක අදියර වල හිටපු අය. ගොඩක් වැඩ වලට අපි වෙනත් කොම්පැණි වලට යන්න ඕන. බොහොම කළාතුරකින් තමයි ඔෆිස් එකට එන්නේ. මේ ආයතනයේ කොටස් කරුවො (partners) හතර දෙනෙක් හිටිය. ලොකු සර් ඇරුනම අනික් තුන්දෙනා මැඩම්ලා. සුමිත්‍රා මැඩම්ට හැමෝම කිව්වෙ සුමී මැඩම් කියල. එයා ටිකක් විතර සැර පාටයි. පුබුදුනී මැඩම් අනික් එක්කෙනා. තව ටිකක් ශාන්ත පෙනුමක් තිබ්බෙ විජේරත්න මැඩම්ට. ඒ ගොල්ලො අපි කරන විභාගම කරලා සමත් වෙලා, පුහුණු ඉවර කරලා, ඊට පස්සේ කාලෙකින් සමාගමේ කොටස් කාරයො වෙච්ච එක. ඒ ගොල්ලො ඔක්කොම හරි හොඳයි. ඒ උනාට අළුත් අය හැටියට මට ඒගොල්ලො එක්ක කථා කරන්න ලැබුණේ මගේ සම්මුඛ පරීක්ෂනය තිබුණ දා විතරමයි. ඒ උනාට පඩි පෙලේදි එහෙම හම්බුවුණාම අපි ගුඩ් මෝනින් කිව්වම හිනා වෙලා ආපිට ගුඩ් මෝනින් කියන ඇරෙන්න ඊට වඩා සම්බන්ධයක් මම එතකොට ඉඳල හිටපු මාස හතකට තිබුණේ නැහැ. 

මගේ තාත්තා තේ වත්තක සුපිරින්ටෙන්ඩන්ට් කෙනෙක්. අම්ම රස්සාවක් කලේ නැහැ. මම ඉගෙන ගත්තෙ ජාත්‍යන්තර පාසැලක. ඒ ලෙවල් ඉවර කලාම මේ අංශයෙන් ඉගෙන ගන්න කියල කිව්වෙ තාත්තාගේ යාළුවෙක්. ඒ අංකලුත් මේ අංශයෙන් සුදුසුකම් ලබපු කෙනෙක්. එයාම තමයි පළමුවෙනි විභාගෙන් පස්සේ  ඒ වෘත්තීය ආයතනයට මාව දැම්මේ. කොහොම හරි මම විභාග වලට පන්ති යන ගමන් සුමාන දවස්වල තමයි ඒ ආයතනයට ගියේ පුහුණුවෙන්න. පුහුණු වන්නන් උනාට අපිටත් අයිති නිවාඩු ගණනක් තියෙනවා. ඒක ඉත කුඩා ගණනක්. ඒකට හේතුව විභාග වලට අපිට සුමාන හතරක් එක දිගට අධ්‍යයන නිවාවු දෙන නිසා. විභාගත් අවුරුද්දට දෙපාරක් තිබුනම සති අටක් නිවාඩු ලැබෙනවා.දීමනාව හැටියට ලැබෙන්නේ  බොහොම සුළු ගණනයි. මතක විදිහට රුපියල් තුන්දාහක් විතර. මට වියදමට අම්මා ගෙදරින් රුපියල් දෙසීයක් දවසකට දෙනවා. ගෙදරින් කෑම එකකුත් අරන් එන නිසා බස් එකට යන වියදම විතරයි යන්නේ. ඉතුරු සල්ලි වලින් තමයි මගේ ඉස්කෝලෙ හිටපු යාළුවෝ හතර දෙනත් එක්කෙ සෙට් වෙන්න එහෙම යොදාගන්නේ. අපි එකතුවෙලා කරන දරුණුම වැඩේ ඉඳල හිටල සෙට් වෙලා වයින් බෝතල් දෙක තුණක් අරගෙන හොරෙන් බොන එක විතරයි. යාළුවෝ අතරින් හන්සිකාට විතරයි කොල්ලෙක් හිටියෙ. අපිට කොල්ලන්ට ආස වුනාට කොලු පිස්සුව ගහල තිබුණේ නැහැ. 

ඔෆිස් එක අතුගාන්න එහෙම කෙනෙක් හිටියට පොත් පත් ෆයිල් එහෙම අස් කරන එක ඔෆිස් එකේ අය බෙදාගෙන කරන්න ඕන. හැබැයි ඒවා කරන්න හැමදාම වෙන්නේ මටයි සැලෝමිටයි. ඒකට හේතුව අපි දෙන්න අළුත් අය නිසා. මේ වගේ.  පුහුණු වන තැන් වල ඔය සීනියොරිටි එක හරියට බලපානවා. ඒවා නොලියපු නීති. වෙන එකක් තියා පඩි දවසට ඔක්කොම ඔෆිස් එන නිසා අපිට ඉඳගන්නවත් තැනක් නැහැ. සීනිය(ර්) අයට ඇරෙන්න අනික් අයට ඒගොල්ලන්ටම වෙන් කරපු මේස මේ වගේ ආයතන වල නැහැ. ඔෆිස් එන දවස් වල අර වෙන් කරපු මේස වල පුටු වල ඇර ඕන තැනක වාඩි වෙන්න පුළුවන්. ඒ උනාට සීනිය(ර්) කෙනෙක් ආවම පුටු මදිනම් අපි නැගිටින්න ඕන. අනික තමයි මේ වගේ තැන් වල පොඩි පහේ රැග් තියෙනවා. විශ්ව විද්‍යාල වල වගේ දරුණු ඒවා නෙවෙයි. මට පළමුවෙනි සුමානෙම ස්ටේශනරි කබඩ් එකේ තියෙන හැම දේම ගණන් කරලා ලැයිස්තුවක් හදන්න කියලා එක සීනිය(ර්) අයිය කෙනෙක් කිව්වා. මම ඒක හදාගෙන ගියාම එයා කිව්වා එයාට තියෙන අල් පෙනෙත්ති ගාන, පේපර් ක්ලිප් ගාන, හාෆ් ශීට් ගාණ හරියටම ඕන කියලා. මට හිතුණේ නැහැ මේක රැග් එකක් කියලා. මම දවසක් මාන්සි වෙලා මෝඩය වගේ ඔක්කොම ගණන් කරනකොට මම දැක්ක සමහර අය කට වහගෙන හිනා වෙනවා.

එක දවසක්  ඉස්කෝලෙ යාළුවෝ ටික අපේ බෝයිස් ස්කූල් එකේ කට්ටියක් එක්ක කෝච්චියේ නුවර එළිය යන්න දාගෙන තිබුනා. එක රැයක් ඉන්න තිබ්බට කෙල්ලො වෙනමයි කොල්ලො වෙනමයි ඉන්නවා කියල කියපු නිසා මමත් කැමතිවුනා යන්න.  යන්න දාගෙන තිබුණේ මාසේ දෙවෙනි සුමානේ. ගණන් හදල බලනකොට එක්කෙනෙක් රුපියල් පන්දාහක් වගේ දාන ඕන වෙනව අපිට ඕන දේවල් ඔක්කොම කරන්න. ඒ කියන්නේ වයින් ගන්න, ග්‍රෑන්ඩ් හෝටලෙන් කැමක් ගන්න, තෝරගත්තු පොඩි රෙස්ට් හවුස් එකක බිල ගෙවන්න වගේ දේවල් වලට. එක් එක් දේවල් වලට වියදම් වෙලා මගේ අතේ එච්චර තිබුණේ නැහැ. ට්‍රිප් එකක් යන්න කියල අම්මගෙන් පන්දාහක් ඉල්ලන්නත් බැහැ. අනික රැයක් ඉන්නවා කිව්වොත් කොහොමත් යන්න දෙන්නෙත් නැහැ. ඔක්කොම ගාව තියෙන හැම සතේම එකතු කරාම රුපියල් නවදාහක් විතර අඩුයි. එක්කො පොඩි කට්ටියක් යනවද එහෙම නැත්නම් රෑට නවතින්නෙ නැතුව එදාම එනවද කියල අපි දහසක් අතේ කල්පනා කරා. මේ වෙලාවෙදි මට ගණ දෙවි ණුවනක් පහල වුනා. එක කොටස්කාර මැඩම් කෙනෙක්ගේ කාමරයක් අස් කරනකොට මම දැකලා තිබුණා අල්මාරියේ ලාච්චුව ඇතුලේ රුපියල් දාහෙ කොලවල් බන්ඩල් එකක්. මට හිතුනා ඊලඟ සුමානෙ අස් කරනකොට මැඩම් නැතිවෙලාව හිහිල්ලා රුපියල් දහ දාහක් ගන්න. හොර කමකට නෙමෙයි ආයිමත් සල්ලි එකතු කරලා දාන්න. අනික අපිවම මරව මරව කාමර අස්කරගන්න එකේ ඒකෙන් ලැබිච්ච දැනීමෙන් පොඩි පහේ ප්‍රයෝජනයක් ගන්න එක වරදක් නෙමෙයිනේ. 

කොහොම හරි සඳුදා ගන්න හිතාගෙන හිටියත් දවසෙම මැඩම් ඔෆිස් එකේ හිටියා. ඊට පස්සෙ දවස් හතරම මට පිට කොම්පැණි වල වැඩ තිබුණා. එම සුමානේ සෙනසුරාදා ට්‍රිප් එක යන්න ඕන. යාළුවොන්ගෙ බලාපොරොත්තු කඩ කරන්නත් බැරි එකේ මම කලේ සිකුරාදා වැඩ ඉවර උනාම ආයිමත් ඔෆිස් එකට යන එක. මම ඔෆිස් එකට යනකොට අතුගාන කල්‍යාණවතී ඇරෙන්නෙ කවුරුත් හිටියේ නැහැ. කොහොමත් මම දන්නවා සිකුරාදා හවස කියන්නෙ ලොකු අය හැමෝම වෙලාවටම ගෙදර යන දවස කියලා. ළමයි කවුරුවත් කවදාවත්ම හවස් වෙනකන් ඉන්නෙ නැහැ පන්ති යන්න තියෙන නිසා. මම යනකොට කල්‍යාණවතී ඇහුවා "මොකද මිස් අද පන්ති නැත්ද?" කියලා. මම කිව්ව මම පොත් වගයක් දාල ගියා ඔෆිස් එකේ ඒක අරගෙන පන්ති යනවා කියලා. කොහොම හරි එයාට පේන්නේ නැතිව මම අර කාමරේට ගිහින් ලාච්චුවේ තියෙන යතුර අරගෙන අල්මාරිය ඇරලා රුපියල් දහ දාහක් ගත්තා. මෙහෙම ලේසියෙන් කිව්වට ඒ වෙලාවේ මගේ පපුව දඩ දඩ ගාල ගැහෙනවා.  

කොහොම හරි අපි ට්‍රිප් එක ගිහිල්ලා සෑහෙන්න එන්ජෝයි කලා. ඒ ට්‍රිප් එක අමතක නොවෙන එකක්. ඒ ගැන පස්සේ කියන්නම්. ඊලඟ සතියෙම මට වැඩ කරන්න තිබුණේ පිට. මම සඳුදා පිට කොම්පැණියේ වැඩ කර කර ඉන්නකොට මට කෝල් එකක් කියලා එතන හිටපු පියන් කෙනෙක් ඇවිල්ලා කිව්වා. ඒ කාලේ මොබයිල් ෆෝන්ස් තිබුණේ කීප දෙනෙකුටයි. අපි වගේ පුහුණු වන අය ගාව සාමාන්‍යයෙන් තිබුණේ නැහැ. මම ඉක්මනට කෝල් එක ගන්න ගියේ හරිම සන්තෝසෙන්. ඒකට හේතුවක් තිබුණා. කෝල් එකට හෙලෝ කියන කොට අනිත් පැත්තෙන් කථා කලේ සුමී මැඩම්. මගේ මුළු ඇඟම හීතල වෙලා ගියා. මැඩම් කිව්වා හවස තුනට වැඩ ඉවර කරලා ඔෆිස් එකට එන්න කියලා. මම කරපු වැඩේ මතක් වෙලා මට හීන් දාඩිය දැම්මා. ඔෆිස් එකේදිවත් කාමරේට කථා නොකරන මැඩම් මට ටෙලිෆෝන් එකෙන් ඔෆිස් එකට එන්න කියන්නේ අර වැඩේ අහුවෙලා කියල මට නම් දැන් විශ්වාසයි. එතකොට වෙලාව දහයට විතර ඇති. මට ඒ වෙලාවේ ඉඳලා කිසිම වැඩක් කරන්න බැරි වුණා. කොටින්ම දවල්ට කන්න ගියාම කන්නත් බැහැ වමනෙට එනවා වගේ තේරුනා. අනික් අය අහනකොට මට ඔලුව රිදෙනවා කියලා බේරෙන්න බැලුවා. කොල්ලො එක එක කතා කිය කියා විහිළු කරන්න පටන් ගත්ත නිසා මටත් හිනා ගිහින් යාන්තම් විතර හිත සංසුන් වුනා. වෙලාව දෙකට කිට්ටු වෙනකොට මගේ පපුව ආයිමත් ගැහෙන්න ගත්තා. ඒ වුනාට මේසෙ උඩ ඔලුව තියාගෙන ඇස් දෙක තද කරල වහගෙන ඉන්න මම උත්සාහ කලා. තුන වුනාම මම කළින් ගෙදර යනවා කියලා එලියට බැස්සා. මට අනික් අයට කියන්න ඕන වුනේ නැහැ සුමී මැඩම් එන්න කිව්ව කියලා. ඒකට හේතුව ඊට පස්සේ ඒගොල්ලෝ මගෙන් අහනවා ඇයි එන්න කිව්වෙ කියලා. මොකද අපි වගේ පුහුණු වෙන කෙනෙකුට පාර්ට්නර් කෙනෙක් එන්න කියන එක කළාතුරකින් වෙන එකක් නිසා. කොහොම හරි බස් එකක් අල්ලගෙන මම ඔෆිස් එකට ආවා. කොන්දොස්තර කොහාටද කියල අහනකොට මම කොල්ලුපිටියට කියල කිව්වත් කටෙන් සද්දයක් ආවේ නැහැ. ඔන්න මම බය වෙලා හිටපු තරම. ඔෆිස් එක ලංවෙනකොට මගේ කන් වලින් දුම් පිටවෙනවා වගේ දැනෙන්න ගත්තා. පුහුණුව අමතක කරලා ගෙදර යන්න මට කීප වතාවක් හිතුනා. ඒ වුනාට අර වැඩේ අහුවෙලා නම් කොහොමත් මාව දාපු අංකල් හරහා විස්තර ගෙදරට ආරංචි වෙනවා. ඔෆිස් එකට ඇවිත් මම හිතුවා අහුවෙලා නම් මාව අස්කරාට කමක් නැහැ අංකල්ට කිසිම දෙයක් කියන්න එපා කියල මැඩම්ට වැඳල කියන්න. මගේ ගාව තිබුණ මාලේ හරි විකුණලා මට දහ දාහක් හොයා ගන්න පුලුවන් වෙයි කියලා මට හිතුණා. ගත්ත සල්ලි ආපහු දීලා අස්වෙලා යනවා කියලා හිතාගෙන මට කථා කරනකන් ඔෆිස් එකේ වාඩිවෙලා හිටියා. හොඳ වෙලාවට ඔෆිස් එකේ හිටියෙ තව අක්ක කෙනෙක් විතරයි. එයා "ඇයි මොකද මෙහෙ?" කිව්වට මම මොනවත් කිව්වෙ නැහැ. එයත් ඒක නිකමට අහපු එකක් නිසා උත්තරයක් බලාපොරොත්තු නොවීම එයාගෙ වැඩේ කරගෙන ගියා.

මම ඇවිල්ල ටික වෙලාවකින් ඔෆිස් එකේ අපි ඉන්න හරියේ ෆෝන් එකක් රිං වුනා. අර අක්කා ඒකට ආන්සර් කරල "රයිට් ඕ කේ මැඩම්" කියල කිව්වා. එහෙම කියල ෆෝන් එක තියල මගෙ දිහා බලලා "සුමී මැඩම් එන්න කියනවා" කියලා කිව්වා. එහෙම කියලා මා දිහා එයා බලාගෙනම හිටියා. එයා බලන්න ඇති මේ මට ඇයි පාර්ට්නර් කෙනෙක් එන්න කියන්නේ කියලා. කොහොම හරි මම ගැහි ගැහී මැඩම්ගේ කාමරේ ඇතුලට ගියා. මැඩම්ගේ මූණ දැක්කම මට තේරුණා වැඩේ මාට්ටු වෙලා තමයි කියලා. මම ගුඩ් ඊවිනින් කියල කිව්වට මැඩම් මොකුත් කීවේ නැහැ. වෙනදා දාන පොඩි හිනාව දැම්මෙත් නැහැ. කිසිම විස්තරයක් නැතිව "තරුශි මම මේ අහන දේට හොඳට කල්පනා කරලා උත්තර දෙනවා". "ඔයා මේ කාමරෙන් මොනවහරි අරගෙන ගියාද?" කියලා ටිකක් විතර සැරෙන් ඇහුවා. මාව නිකන් මුළු කාමරේම පාවෙනවා වගේ. මට අංකල්ගෙ නම, පොලිසියට කියනවා, වගේ වචන කිහිපයක් ඇහුනට මැඩම් ඊට පස්සේ කියපු දේවල් මට තේරුණේ නැහැ. "මොකද කියන්නේ මොකද කථා කරන්න බැරිද?" කියල අහගෙන එයා පුටුවෙන් නැගිට්ටා. මම හොඳටම බයවුනා. ඒ පාර "නෑ මැඩම් මම මොනවත් ගත්තේ නැහැ" කියලා කිව්වා. එයා ආයිමත් පුටුවේ වාඩි වුණාම තමයි මට ටිකක් හරි හුස්මක් වැටුණේ. ඊටපස්සේ "එහෙනං අරය  තමයි" කියල් එයාටම කියාගෙන  "එහෙනං යන්න තරුශි" කියල කිව්ව. මම ආපහු හැරිලා දොර පැත්තට යනකොට. "පොඩ්ඩක් ඉන්න" කියල කිව්ව. "ගිය සිකුරාදා හවස ඔයා ඔෆිස් එකට ආවද? මොකටද ආවේ?" කියල ප්‍රශ්ණ දෙකක් එකටම ඇහැව්වා. ඔක්කොම ප්‍රශ්ණෙ ඉවරයි කියල හිතපු මගේ පපුව ආයිමත් ගැහෙන්න පටන් ගත්ත. මේක වෙනව කියල දැනගෙනත් ඒ ප්‍රශ්ණෙට කලින් උත්තරයක් හිතාගෙන ආපු නැතී එක ගැන මට මාත් එක්කම තරහයි. "මැඩම් මම මේ.. ඉකොන් පොත මම ඔෆිස් එකේ දාල ගිහින් තිබ්බ ඉකොන් ක්ලාස් එක සිකුරාද නිසා මම ඇවිත් අරන් ගියා" කියල ඉක්මනට කියල දැම්ම. එයා මගේ මූණ දිහා විනාඩි දෙකක් විතර බලාගෙන හිටිය. මාව එයාගේ ඇස්දෙකෙන් ෆුල් බොඩි ස්කෑන් එකක් කරල කියන්නෙ ඇත්තද කියල හොයා ගන්න වගේ. ඊට පස්සේ "හ්ම් යන්න" කියලා කිව්වා. මම ඉක්මනට කාමරෙන් ආවේ තව ප්‍රශ්ණයක් අහයි කියල තියෙන බයටමයි. 

ඊට පස්සේ දවස් හතරම මම වැඩ කළේ ඔෆිස් එකෙන් පිට. ඊලඟ සුමානේ අපේ ටීම් එකට කොලඹින් පිට යන්න උනා. මේ කොලඹින් පිට යන වැඩ නම් හරිම ජොලි. ඒවට ගියාම ඔක්කොම වියදම් ඔෆිස් එකෙන් ගෙවල, ඊට අමතරව අවුට් ඔෆ් පොකට් වියදම් කියල සුමානෙට රුපියල් පන්සීයක් හම්බවෙනවා. කොහොම හරි සුමාන දෙක යනකොට මට අර ප්‍රශ්ණෙ සම්පූර්ණයෙන්ම අමතක වෙලා. මට මතකයි එකපාරක් මම හිතුව දැන සල්ලි අඩුවෙලා කියල මැඩම් දන්න එකේ මට යාළුවන්ගෙන් සල්ලි හම්බුවුනාම අඩු සල්ලි ආපහු දාන ඕන නැහැ කියල. මට මතකයි මම හිතනවා ඒ සල්ලි වලින් ඇඳුම් ගන්න පුළුවන් කියලා. 

සුමාන තුනකට විතර පස්සේ මට ඔෆිස් එකට ලියුමල් ඇවිල්ල තිබුනා. සාමාන්‍යයෙන් පුහුණුවන අයට තියා ගොඩක් දෙනෙකුට පෞද්ගලික ලියුම් ඔෆිස් එකට එන්නේ නැහැ. මම ලියුම අරගෙන බාත් රූම් එකට ගිහින් දොරවහගත්ත. මම ලියුම කඩල බලන කොට ඒක එවල තියෙන්නේ අපේ ඔෆිස් එක හවසට අතුගාන කල්‍යාණවතී. ඒක කියවන කොට මට බයකුත් ඒවගේම මගෙ අතින් ලොකු වැරැද්දක් වුනා කියලා ගිල්ටි ෆීලින් එකකුත්, දුකකුත් ආවා. එයා කියල තිබුණෙ මුදල් අඩුවක් වුණා කියලා සුමී මැඩම් එයාව අස් කරල එයාට දැන් රස්සාවක් නැතිව ලමයින්ට කන්න දෙන්නවත් බැහැ කියලා. එයා කියල තිබ්බ එයා සල්ලි ගත්තේ නැහැ කියලා. මම එදා ඔෆිස් එකට ආව නිසා මම වත් වැරදිලා වත් ගත්තද කියලත් අහල තිබුණ. ආයිමත් එයා කියල තිබුණ මම වගේ කෙනෙකුට මොකටද කාගෙවත්  සල්ලි කියලත්. අන්තිමට එයා ලියල තිබුණා එයා පොලියට අරන් රුපියල් දහදාහක් මට දෙන්නම් ඒක ගිහින් සුමී මැඩම්ට දීල එයා වෙනුවෙන් පුළුවන් නම් වරද භාරගන්න කියල. මම ලොකු පවුලක කෙනෙක් නිසා මාව අස් කරන එකක් නැහැ කියල ඊට පස්සේ ලියල තිබුනා. මට පොඩි තරහක් ආවා ඇයි මේ එයාගෙ රස්සාව ගන්න වෙන කෙනෙකුට වරද පිළිගන්න කියන්නෙ කියල. එතකොටම මට මතක් වුනේ ඇත්තටම හොරකං කලේ මමනෙ කියල. අන්තිමට එයා ලියල තිබුණා මෙහෙම කියන්නේ වෙන කියන්න කෙනෙක් නැති නිසයි මම එයාගෙ රස්සාව බේරන්න වරද පිළිගත්තෙ නැති වුණත් එයා තරහ වෙන්නේ නැහැ කියල. ඒ වාක්‍ය කියවන කොටනම් මට හොඳට ඇඬුණ. 

මම ඒ සුමාන අන්තිමේ සැලෝමිගේ ගෙදර ගියා. ගොඩක් තෙපර බාල මම මුලු කථාවම එයාට කිව්වා. එයාටත් දුකයි කල්‍යාණවතී ගැන. එයා කිව්වෙ වරද පිලිගන්න එපා ඒක මගේ අනාගතයට හොඳ නැහැ කියලා. එයා ඇහුව අපි එකතුවෙලා කල්‍යාණවතීට උදව් කරමුද කියල සල්ලි වලින්. එහෙම ඇහුවට එයාටවත් මටවත් කාගෙ හරි පඩියක් ගෙවන්න තරම් ගාණක් හම්බුවෙන්නේ නැහැ. ටිකක් කල්පනා කර කර හිටපු සැලෝමි එකපාරටම "උඹට කැමතිනම් විජේරත්න මැඩම්ට ගිහිල්ල කියපන් උඹට ගහනව වගේ දඬුවමක් දීලා සමාව දෙන්න" කියල. මට සැලෝමි කියන දේ එකපාරටම තේරුම් ගියේ නැහැ. මම ඇහුව මොනවද "උඹ මේ කියන්නෙ?" කියල. ඒපාර පොඩ්ඩක් විතර මූන රතුකරගෙන ගෑනි මට කියනව විජෙරත්න මැඩම් කෙල්ලොන්ට වේවැලෙන් ගහන්න කැමති කෙනෙක් කියල. 

ජීවිතේට කාටවත් කියන්න එපා කියල දිවුරගෙන සැලෝමි මට දිග කථාවක් කිව්ව. එයා කැමතිළු වේවැලෙන් ගුටි කන්න. එයා ඒක දැනගෙන ඉඳල නැහැ. එක දවසක් විජෙරත්න මැඩම් කාමරේට එනකොට එයා ඒ කාමරේ ෆයිල්  වගයක් තෝරන්න බිමට නැමිල ඉඳල තියෙන්නේ එයාගේ පස්ස උඩට දික්වෙලා තියෙන කොට එක පාරට තට්ටමට කවුරුහරි අතින් ගැහුවලු.  එකපාරටම නැගිටලා බලනකොට විජේරත්න මැඩම්ලු.  මැඩම් එයාට සොරි කිව්වලු. ඊට පස්සේ කිව්වලු "ඔයා පස්ස දික කරගෙන හිටිය විදිහට එයාට ගහන්න හිතුන" කියල. කොහොමහරි විජේරත්න මැඩම් ඒක කාටවත් කියන්න එපා කියල එයාගෙන් දිවුරුවගෙන. ඒ සිද්දිය එයට අමුතු හැඟීමක් ඇතිකරල. හිතෙන් එයා ඒක රීප්ලේ කර කර හිතන කොට එයාට ආසාවක් ඇතිවෙලා. එදා රෑ එයා ඒක ගැන හිතනකොට  එයාට ඒ ගැන ලිංගික තෘප්තියක් දැනිල. ඒ පාර එයා ඉන්ටනෙට් එකේ බලනකොට තිබුණලු ඒ වගේ ගුටි කන්න ආස අය ඉන්නවා කියලා. එයාට පුදුමලු කොච්චර කට්ටියක් ඒවගේ පස්ස පැත්තට ගුටි කන්න හරි ගහන්න හරි කැමතිද කියල. සමහර වේවැල් කාපු පස්ස පැතිවල පින්තූර දැක්කම එයාට අසාව වැඩිවෙලා. එයා නයිටිය ගලවල අඩි රූලක් අරගෙන පස්සට ඒකෙන් ගහගෙන. ඒකට ආසාවක් ආවට ඒකෙන් රිදිල නැති නිසා එච්චර අල්ලල ගිහිල්ල නැහැ. එයාට ඕන වුනේම විජේරත්න මැඩම්ට කියල එයාට පස්සට ගුටි ගස්සව ගන්නලු. ඒක මැඩම් කියන විදිහ කල්පනා කලාලු. මැඩම් එයාට අතින් ගැහුවත් වේවැල් වලින් ගහන්නත් කැමති ඇති කියල එයා හිතුවලු.

මේකි කරල තියෙන්නේ දවස් දෙක තුනකින් විජේරත්න මැඩම්ට කියල එයා ගුටි කන්න ආසයි කියල. මැඩම්ව හම්බුවුනාම එයා කිව්වලු අර ඊයේ සිද්දිය ගැන කතා කරන්න ඕන කියල. මැඩම් ටිකක් බය වුනාලු. පස්සේ කොහොම හරි තෙපර බබා කිව්වම මැඩම්ගේ මූනෙ ලස්සන හිනාවක් ගියාලු. එයා නැගිටලා ගිහිල්ල දොර ලොක් කරල පැය දෙකකට වැඩිය සැලෝමිගෙ ආසාව ගැනයි ඒක සම්පූර්ණ කරගන්න හැටියි කතා කරල. මැඩම් කිව්වලු එයත් ගුටි කන්න කැමති ගැණු ළමයෙක් හොය හොයා හිටියෙ කියල. මැඩම් ඒ ගැන හොඳටම දන්නවලු. ගහන්න ගන්න එක එක ඉම්ප්ලිමන්ට්ස්, ගහනකොට ඉන්න ඕන එක එක පොසිශන්ස් වගේ දේවල්. යන්න ලෑස්තිවෙනකොට මැඩම් එයාව ලඟට ගෙන්නගෙන කිව්වලු "මට ආසයි ඔයාගේ පස්ස පැත්ත බලන්න" කියල. සැලෝමි ලැජ්ජාවෙන් ඇඹරෙනකොට කිව්වලු "දොර වහල තියෙන්නෙ ලැජ්ජ වෙන්න ඕන නැහැ, මම දැන් කොහොමත් ඕක දකිනවනෙ" කියල.  ඒ පාර එයා මැඩම් ගෙ මේසෙන් සයිඩ් එකෙන් ගිහිල්ල ස්කර්ට් එක උස්සල පෑන්ටිය පල්ලෙහාට ඇදල.මැඩම් එයාගේ තට්ටම් දෙක අල්ලල මිරිකල කිව්වලු වේවැලටම කියාපු පස්ස කියල.  "හෙට අනිද්ද වෙනකොට මම මේක තෙම්පරාදු කරල ගන්නං" කියල අතින් එකක් ගහල.

මැඩම් ගෑනු කෙනෙක් වුනත් සැලෝමිට හරියට ලැජ්ජා හිතිල එයාගේ නිරුවත් පස්ස පැත්ත මැඩම්ට පෙන්නන්න. ඒක පොඩි කාලේ අම්මල එයාව නෑව්වට පස්සේ එයාගේ රහස් ප්‍රදේශයක් පිට කෙනෙකුට පෙන්නපු පළමුවෙනි පාරලු . ඒ ආපු ලැජ්ජාවත් එයාට සතුටක් දීල. කාමරෙන් එලියට ඇවිල්ලා දවසෙම හිත හිතා ඉඳල තියෙන්නෙ මැඩම් පස්ස පැත්ත පෙන්නන්න කියපු එකයි එයා ලැජ්ජාවෙන් ඇඳුම ලෙහපු එකයි, මැඩම් එයාට ගහනව කියපු විදි වගේ දේවල්. කීප පාරක් ටොයිලට් එකට ගිහිල්ල දොර ලොක් කරගෙන කණ්නාඩියෙන් පස්ස පැත්ත බල බල වේවැලෙන් ඒකට ගුටි වදින විදිහ හිත හිතා සතුටු වුනාලු.

කොහොම කොහොම හරි දැන් සැලෝමියි විජේරත්න මැඩමුයි පිට තැනකදි හම්බුවෙලා ඒගොල්ලොන්ගෙ සෙශන්ස් තියනවලු. මම ඇහුවම "මොනවද සෙශන්ස් කියන්නෙ" කියල සැලෝමි බ්ලශ් කර කර ඒගොල්ලො කරන දේවල් කිව්ව. විජේරත්න මැඩම් පාඩම් කරන ඒවට, සැලෝමි ගෙ බර පාලනය කරන්න වගේ ඒවට ටාගට් දීල තියෙනවලු. ඒව හරියට රීච් කරල තිබුණේ නැත්නම් විජේරත්න මැඩම් එයට ඇඳුම් ගලවල වේවැලෙන් ගහනවලු. මම ඇහුව කොහාටද ගහන්නේ කියල. එතකොට ඒකි හයියෙන් හිනාවෙලා "ඇයි බං ඇඳුම් ගලවන්නේ අතට ගහන්නද"? කියලා අහපි . මට ඒකිගෙ කථාව විශ්වාශ කරන්නත් බැරිවුණා. මම ඒ කථාව විශ්වාශ කරන්නේ නැහැ කියල කිව්වම මේකි ඇඳන් හිටපු කොටන් කොට කලිසමයි පෑන්ටියයි අතේ මහපට ඇඟිලි දෙකින් අල්ලල පහත් කරල තට්ටම මට පෙන්නුව "බලපන් මේ ටික වැදුනෙ ඊයෙ" කියාගෙන. ඒකිගේ තට්ටම පුරාවට වේවැල් පාරවල්. ඒකිට පාරවල් විස්සක් විතර වැදිල. මට ඉස්සෙල්ලම පව් කියල හිතුන. ඒ උනාට ඒකි පස්ස පැත්ත මට පෙන්නගෙන හිනා වෙන විදිහ දැක්කම මට තේරුණා ඒකි කැමැත්තෙන් ගුටි කාලා තියෙන්නේ කියල. එකිගෙ නිරුවත් පස්ස පැත්ත පෙන්නගෙන හිටියේ හරියට තරඟයක් දිනල ගත්තු සම්මානයක් පෙන්නනව වගේ උජාරුවෙන්. මට ආසාවක් ආවා වේවැල් පාරවල් අල්ලලා බලන්න. මට නොදැනුවත්වම ඒකිගේ තට්ටමට අත තියනකොටම ඒකිත් තවත් පස්ස මගේ පැත්තට දිග් කලා. ඒකිගෙ පස්ස හරියට සුදු කොට්ට දෙකක් වගේ. හරි සිනිදුයි. මම මීට කලින් කාගෙවත් තට්ටමක් අල්ල තිබුණේ නැහැ. මම එක තට්ටම් ටිකක් මිරිකුවා. වේවැල් පාරවල් දිග රතු පාට ඉරි වගේ යාන්තමට හමෙන් ඉස්සිලා තියෙනවා. මම ඒකිගෙ පස්ස අල්ලනකොට ඒකි හුස්ම ගන්න වේගෙ වැඩි වුණා. මට බය හිතුන මේකි ලෙස්බියන් කෙනෙක්ද දන්නෙ නැහැ කියල. මම ඉක්මනටම අත අහකට ගත්ත මේකි මාව ලෙස්බියන් සෙක්ස් කරන්න ඉල්ලයි කියල. 

කොහොම හරි අපි ඊලඟ පැය දෙකක් විතර කතා කලේ ඒකිගෙ මේ ආසාව ගැන. ඒකි ලෙස්බියන් කෙනෙක් නෙමෙයිලු. ඒවුනාට ඒකිට කොල්ලෙක් නැති නිසා විජේරත්න මැඩම්ට කියල ගුටි කන එක ඒකිට සොමිලු. ඒකි කියනවා "කොල්ලෙක් හම්බුවුනත් ඒකට කොහොමද කටක් ඇරල ගුටි ගහන්න කියල කියන්නේ" කියල. ඒකිට සෙක්ස් වෙනම ආසාවක්ලු පස්සට වේවැල් පාර කන එක වෙනම ආසාවක්ලු. ඉතින් ඒකි සුමානෙට සැරයක් මැඩම්ගෙ වේවැලෙන් පස්ස මසාජ් කරගෙන එනවලු. විභාග වැඩ වල අඩුපාඩු වලට ගහනකොට මැඩම් හරි සීරියස්ලු. එතකොට ප්‍රශ්ණ අහල කම්මුලටත් දෙකක් ගහලා, අත ඉස්සරහට අල්ලන්න කියල අතට ගහනවලු කිස් කන්න. එක අතකට පාරවල් පහක් කනවා කියන්නේ දරා ගන්න අමාරු දඬුවමක්ලු. ඊට පස්සේ ඇඳුම් ලෙහන්න කියලා මේසෙට අත් දෙක තියන්න කියනවලු ඊට පස්සේ වේවැලෙන් දෙපාරක් තට්ටමට තට්ටු කරල දෙනවලු වේවැල් පාරවල් පස්සෙන් දුන් විසිවෙන්න. මේසෙන් අත් දෙක ගත්තොත් වැඩිපුර වදිනවලු. එක එක වැරැද්ද අනුව දඬුවම් වෙනස්ලු. සමහර විට වේවැල් දෙකක්  එකට අල්ලල ගහනවලු. එතකොට නම් දෙයියො සිහිවෙනවලු. එහෙම ගහන්නේ පාඩම් වැඩ වැරදුනාමලු. එහෙම ගුටි කන්න වෙන්නෙ ඉඳල හිටලලු මොකද එයා වේවැල් දෙකේ ගුටි වදින නිසාම හොඳින්ම ඉගෙනගන්නවලු. "ඒ ලෙවල් කරන කාළේ මෙහෙම පස්ස පැත්තට ගුටි දීල  පාඩම් කරවන්න කවුරු හරි හිටියනම් ඒකි මෙලහට මෙඩිකල් කොලේජ් එකේ" කියන කොට මටත් හිනා ගියාට ඒක නම් ඇත්ත කියල මටත් හිතුණා.

සැලෝමි වගේ වේවැල් පාර කන්න කැමති වැඩිහිටි ගැහැණු ලමයි ඉන්නවා නම් මට ඊමේල් කරොත් ගුටිකන්න අවස්ථාවක් හදල දෙන්න පුළුවන්. හැබැයි ගෑණු ගහන කථා ලිව්වට මම පිරිමි කෙනෙක්. අනික මම ගහන්න කැමති ගෑණු අයට විතරයි.මගේ ඊමේල් එක colombocaner@gmail.com

අනික කියවල සංතෝස වුනානම් කමෙන්ට් එකක් දාල යන එක මේ කථාවල් ලියන එක තරම් අමාරු නැහැනෙ. ඉස්සරහටත් කථාවල් ඕනනම් කමෙන්ට් එකක් දාල යන්න.


දෙවන කොටස බලාපොරොත්තුවන්න

Grandma and the cane

Grandma and the cane
by scorpion

It was 1973, and back in those days, which I call the spanking years, corporal punishment could be found everywhere. In schools, at your neighbor’s house, family gatherings, and of course, at home. But not at my home. Well not really that is. Sure my sister and I got the occasional smack on the butt from time to time, but we never received the good old fashioned, over the knee bare bottom spankings like some of our friends told us about. Our parents tried to use the more refined style of discipline, such as being grounded or having privileges taken away instead of the brutality of a spanking. Even though they were both spanked when they were younger. I guess they just thought they were being smarter than the other parents who blistered their kids’ bottoms at the drop of a hat. Who would think this could possibly change my life in such a dramatic way.

අවන්ති

by Colombo Caner

colombocaner@gmail.com

මම අවන්ති සෙනවිරත්න. මම දැනට පදිංචිය ඇමෙරිකාවේ මිසිසිපි වල. මගේ අප්පච්චි විශ්‍රාමික විදුහල්පති කෙනෙක්. මට අක්ක කෙනෙක් ඉන්නව. එයා මට වඩා අවුරුදු 10 ක් විතර වැඩිමල්. අම්මා ගුරුවරියක්. ඒ කාලේ අපි පදිංචි වෙලා හිටියෙ ගම්පොල, සිංහපිටිය කියන පැත්තේ. අපි ඉස්කෝලෙ ගියේ ගම්පොල සාන්ත ජෝසෆ් බාලිකා විද්‍යාලයට. මම ඉපදිලා තියෙන්නෙ පහුවෙලා නිසා, මම උසස් පෙළ කරණ කාලෙ මගේ අක්ක බැඳලා. ඒවගේම අම්මයි අප්පච්චියි විශ්‍රාම ගිහිල්ල.  අප්පච්චි වැඩිපුර හිටියෙ ඉස්තෝප්පු කාමරේ පොත් කියවමින්. අම්මයි ගෙදර උදව්වට හිටපු සීලක්කයි වැඩිපුර හිටියේ කුස්සියෙ හරි කෑම මේසේ  තිබිච්ච හරියෙ. අම්මයි සීලක්කයි හරියට එක එක දේවල් කථා කළත් ඒ කිසි දෙයක් ගැන මට උනන්දුවක්වත් වැටහීමක්වත් තිබුණේ නැහැ. මගේ ජීවිතේ ගොඩක් ගෙවුනේ අල්ලපු ගෙදර. ඒ ගෙදර මගේ වයසෙ ගෑණු ලමයෙකුයි ඊට අවුරුද්දක් බාල ගෑණු ලමයෙකුයි හිටිය නිසා මම ගෙදර කට්ටියට වඩා කිට්ටු ඒ ගොල්ලත් එක්ක. වෙන මොනව කරන්නත් කළින් ඉස්කෝලෙන් දෙන ගෙදර වැඩ කරළ ඉවර කරන්න ඕන කියල නීතියක් තිබ්බා. මම කරන්නෙ පුළුවන් තරම් ගෙදර වැට ඉස්කෝලෙදිම කරනවා. ලොකු පහේ වැඩක් තිබුණොත් ගෙදර ඇවීත් කෑම කාපු ගමන්ම ඒව ඉවර කරලා දානවා. ඊටපස්සේ අල්ලපු ගෙදරට දුවන මම ගොඩක් වෙලාවට ගෙදෙර එන්නේ හවස 6 ට විතර. බුදු පහණ තියෙන වෙලාවට ගෙදර හිටියෙ නැත්නම් අම්මට තරහ යන නිසා තමයි කොහොම හරි ඒ වෙලාවට ගෙදර එන්නෙ බයට.